Γενική Περιγραφή: Ο Πιλοποιός αγοράζει την πρώτη ύλη και την επεξεργάζεται ανάλογα με τη φόρμα που επιθυμεί να της δώσει. Κατασκευάζει τα καπέλα διπλώνοντας, σκεπάζοντας με ύφασμα, καρφιτσώνοντας και ράβοντας το σκελετό του καπέλου. Προσθέτει τα ήδη ραμμένα μέρη του καπέλου σε ημιτελή σώματα καπέλων. Διακοσμεί τα καπέλα με στολίδια όπως φτερά, ψεύτικα λουλούδια, κορδέλες, διπλωμένα μέρη υφάσματος. Επιδιορθώνει ή αλλάζει τα καπέλα προσθέτοντας και αφαιρώντας διακοσμητικά στοιχεία ή τροποποιώντας το σχήμα τους με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων. Επεξεργάζεται διάφορα υφάσματα και υλικά όπως ψάθες, δέρμα, μετάξι και διακοσμητικά είδη. Τέλος, μπορεί και να εμπορεύεται τα καπέλα που κατασκευάζει.
Εξοπλισμός και Μέσα: Για τη δουλειά του ο Πιλοποιόε χρησιμοποιεί γαζωτική μηχανή, πρέσα, φόρμες, φορμαριστική μηχανή.
Απαιτούμενη Εκπαίδευση: Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σχολές για την εκμάθηση της πιλοποιίας. Ο Πιλοποιός μπορεί να μάθει την τέχνη ως βοηθός κάποιου έμπειρου επαγγελματία. Γνώσεις γύρω από το χώρο της μόδας και τις εξελίξεις της του είναι ιδιαίτερα χρήσιμες.
Απαιτούμενες Δεξιότητες: Ένας Πιλοποιός χρειάζεται να διαθέτει:
Επαγγελματικές Προοπτικές: Η χρήση καπέλων συνδέεται άμεσα με τις κλιματολογικές συνθήκες και τις ενδυματολογικές συνήθειες μιας κοινωνίας. Στη χώρα μας, σήμερα, η τέχνη του Πιλοποιού έχει σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από διαδικασίες μαζικής παραγωγής καπέλων. Ο Πιλοποιός μπορεί να εργαστεί σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες καπέλων ως μισθωτός, ή να ανοίξει δικό του κατάστημα. Οι αποδοχές του είναι ανάλογες με τη ζήτηση των καπέλων που κατασκευάζει.
Εργασιακές Συνθήκες και Περιβάλλον: Ο Πιλοποιός εργάζεται σε κλειστό χώρο, καθιστός και σκυφτός. Αν εκτός από κατασκευαστής είναι και έμπορος, απασχολείται σε συνθήκες και ωράριο καταστημάτων.