Οδηγώντας την Πράσινη Οικονομία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο

Μετά την πρόσφατη σύνοδο του Rio+20 Conference τον περασμένο Ιούνιο, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες συνεχίζουν να συζητούν τι σημαίνει βιώσιμη οικονομία και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της. Ορισμένοι βλέπουν τη λύτρωση στην πράσινη ανάπτυξη, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως απαιτείται, εκτός της τεχνολογικής, και μια δομική αλλαγή, μια αλλαγή που θα σχετίζεται με την ανάπτυξη μιας νέας κουλτούρας.

Επιπλέον, είναι βέβαιο πως η πράσινη οικονομία θα πρέπει να μπορεί να προσφέρει θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας και καλά αμειβόμενες. Σε μια περίοδο που ο κόσμος χρειάζεται να δημιουργήσει περισσότερες από 600 εκατομμύρια θέσεις εργασίας την επόμενη δεκαετία για να αντιμετωπίσει τα ποσοστά ανεργίας, που περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν άνεργοι και πολλοί περισσότεροι εργάζονται χωρίς ασφάλιση η πράσινη οικονομία δεν μπορεί να στηρίζεται σε επισφαλείς σχέσεις εργασίας που θα δημιουργούν περισσότερη ανασφάλεια και προβλήματα. Επομένως τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται και μια έμφαση στην ποιότητα της εργασίας που υποστηρίζει πως η εργασία όχι μόνο προσφέρει βιώσιμη προοπτική για το περιβάλλον αλλά και για τους ίδιους τους εργαζομένους.

Έχει σημασία η πράσινη οικονομία να μην παραλείψει να αντιμετωπίσει και να ασχοληθεί με τις ανισότητες που κατακλύζουν το σύγχρονο κόσμο προκειμένου να επιτύχει μια δικαιότερη περιβαλλοντική πολιτική. Οι πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος πρέπει να λάβουν υπόψη τα κενά στον πλούτο και την ισχύ και να προσπαθήσουν να ενσωματώσουν χώρες που υποφέρουν από έλλειψη ανάπτυξης αντί να τις αποκλείσουν.

Σε μια πρόσφατη έρευνα του Διεθνούς Γραφείου Εργατικού Δυναμικού στη Γενεύη καταγράφονται αναλυτικότερα οι παραπάνω προβληματισμοί. Υπογραμμίζεται πως απαραίτητα βήματα προς την πράσινη οικονομία είναι να εξεταστούν προσεκτικά διαφορετικοί τομείς όπως η γεωργία, η δασοκομία, η παραγωγή ενέργειας, οι μεταφορές και οι κατασκευές. Επιπλέον οι εργασιακές ευκαιρίες πρέπει να βελτιωθούν ενσωματώνοντας κοινωνικές ανησυχίες στο σχέδιο της βιώσιμης περιβαλλοντικής στρατηγικής. Ο κοινωνικός διάλογος θα πρέπει να είναι στο κέντρο κάθε μεταρρύθμισης.

Υπολογίζεται πως σήμερα πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στον ηλεκτρισμό και 1,3 δισεκατομμύρια δεν έχουν σταθερή πρόσβαση σε νερό ή κάποια μορφής ενέργεια. Τουλάχιστον 2,7 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε σύγχρονα καύσιμα αλά στηρίζονται στην κηροζίνη -ιδιαίτερα βλαπτική για το περιβάλλον- ή σε βιοκαύσιμα που μπορεί να γίνουν δηλητηριώδη. Νέες μορφές ανανεώσιμης ενέργειας μπορεί να προσφέρουν λύση ως ένα βαθμό σε αυτό το πρόβλημα. Αν και οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν παράγουν υλικά για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ,θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν μέσω της αλυσίδας διάθεσης και εγκατάστασης των συστημάτων. Επιπλέον οι μικρής κλίμακας τεχνολογίες συνδέονται και προσαρμόζονται ευκολότερα στο περιβάλλον των χωρών αυτών. Ταυτόχρονα οι δεξιότητες για την εγκατάσταση και τη λειτουργία τους μπορούν να καλλιεργηθούν τοπικά και επομένως να συμβάλλουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας στις χώρες αυτές.

Γίνεται κατανοητό πως η πράσινη οικονομία και οι νέες θέσεις εργασίας -με τις ειδικές δεξιότητες που απαιτούν- μπορούν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για χώρες που βρίσκονται σε ύφεση ή τώρα αναπτύσσονται. Η άνθηση της πράσινης οικονομίας έχει έναν σημαντικό ρόλο να παίξει προς αυτή την κατεύθυνση και για να επιτύχει θα πρέπει να λάβει υπόψη της το πλήθος των κοινωνικών προβλημάτων και των κοινωνικών ανισοτήτων που μαστίζουν τον σύγχρονο κόσμο. 


Παναγιώτης Χαρίτος

 

Προγράμματα e-Learning

 Uoa Gifts shop