Εξετάζοντάς τον από την οπτική της φαινομενολογίας της συμπεριφοράς, ο ύπνος μπορεί να οριστεί ως μια αναστρέψιμη κατάσταση αδράνειας του οργανισμού, κατά τη διάρκεια της οποίας η επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών είναι περιορισμένη, δεν υπάρχει σχεδιασμένη κινητική συμπεριφορά και βρίσκονται σε παύση οι τυπικές γνωστικές διαδικασίες, δηλαδή οι δεξιότητες σκέψης τις οποίες επιστρατεύουμε για την επεξεργασία και την αφομοίωση των πληροφοριών που προσλαμβάνουμε, όπως π.χ. η προσοχή, ο συνειδητός εκτελεστικός σχεδιασμός και ο έλεγχος. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι διαδικασίες που σχετίζονται με την εγρήγορση, τον αντίποδα του ύπνου, σταματούν. Ο ύπνος εντούτοις δεν είναι μόνο η απουσία εγρήγορσης, αλλά αποτελεί μία βασική λειτουργική κατάσταση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ), που χαρακτηρίζεται από σαφώς καθορισμένες διαδικασίες και αντιστοιχεί στο 1/3 του συνολικού χρόνου ζωής του ανθρώπου.