Αντιμετωπίζοντας την Ανεργία

Η οικονομική ανάκαμψη παραμένει διστακτική και ανομοιόμορφη. Πάνω από 48 εκατομμύρια άνθρωποι, εξακολουθούν να είναι εκτός εργασίας στην ζώνη του ΟΟΣΑ. Από το 2009, τα ποσοστά της ανεργίας έχουν πράγματι,παραμένει πολύ υψηλά-περίπου 8% κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ-και αναμένεται να συνεχιστούν σε αυτό το επίπεδο και το 2014. Στην Ελλάδα και την Ισπανία, το ποσοστό ανεργίας είναι κοντά στο 27%.

Η ανεργία είναι ένα μια κοινωνική τραγωδία,θα μπορούσαμε να πούμε. Πρέπει επειγόντως, να αντιμετωπιστεί.

Η ανεργία έχει μειωθεί σταδιακάσε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Μεξικό και η Ιαπωνία. Έχει παρατηρηθεί σημαντική απόκλιση των τάσεων, στην απασχόληση μεταξύ των διαφόρων ομάδων, μέσα στα πλαίσια της ίδιας χώρας. Δεδομένου ότι η ανεργία,είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχει χτυπήσει τις χώρες, κυρίως του Νότου της Ευρώπης, είναι δύσκολο, αλλά και κρίσιμο να γίνει το πρώτο βήμα προς την αντιμετώπισή της.

Η κρίση ήταν ιδιαίτερα επώδυνη για τους νέους. Σε ορισμένες χώρες του ΟΟΣΑ, η ανεργία των νέων έχει αυξηθεί σεπερίπου 40% στην Ιταλία, την Πορτογαλία καιτη Σλοβακική Δημοκρατία, 55% στην Ισπανία, και άνω του 60% στην Ελλάδα. Ας κάνουμε μια μικρή παύση σε αυτόν τον αριθμό, 60%!

Σε ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες, η ανεργία είναι επίσης υψηλή. Για π.χ., 52% στη Νότια Αφρική. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλείται και σε χώρες, όπου το ποσοστό των νέων που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης, είναι πολύ υψηλό. Κινδυνεύουν, να αντιμετωπίσουν μακροπρόθεσμες δυσκολίες στην εύρεσηασφαλούς και καλά αμειβόμενης εργασίας. Κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2012, η ομάδα αυτή,αντιπροσώπευε το 15,2% του συνόλου των νέων ηλικίας15 έως 24 ετών, εντός της ζώνης του ΟΟΣΑ.

Σε αντίθεση μετην κατάσταση των νέων, στην αγορά εργασίας, το ποσοστότων μεγαλυτέρων, ηλικιακά εργαζομένων, αυξάνεταιστις περισσότερες χώρες. Σαφώς, η αύξηση αυτή,δεναποβαίνει σε βάροςτης νέας γενιάς.

Με στόχο την αύξηση των θέσεων εργασίας για τους νέους, η ενθάρρυνση των ηλικιωμένων εργαζομένων να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας,θα μπορούσενα είναι ένα πολύακριβό λάθος, ειδικά στο πλαίσιοτης γήρανσης του πληθυσμού.

Συντονισμένες δράσεις θα πρέπει ναληφθούν για τη βελτίωσητων προοπτικών στηναγορά για όλους.

Το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων, είναι η λήψη μέτρων για την βελτίωσητων προοπτικών της αγοράς,για όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Αυτό, είναι εφικτό, αλλά αποτελεί και μια αναγκαιότητα.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι η οικονομική ανάπτυξη δημιουργεί θέσεις εργασίας. Αυτό όμως απαιτεί δράσεις σε δύο κύριους άξονες:

Είναι κοινός τόπος ότι, για να ενεργοποιηθεί η ανάπτυξη, ή και να ενισχυθεί, πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αυτό απαιτεί δράσεις σε δυο άξονες:

1^ος Άξονας: η οικοδόμηση εμπιστοσύνης.

2^ος Άξονας: η αποκατάσταση του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Η εμπιστοσύνηείναι το κλειδίτόσο γιατην προσέλκυση επενδύσεων, όσο και για την αύξηση των δαπανών των νοικοκυριών.

Η αποκατάσταση του χρηματοπιστωτικού τομέα, είναι απαραίτητη, προκειμένου οι τράπεζες να επαναλάβουν την χορήγηση δανείων προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Με απλά λόγια, χωρίς πίστωση, είναι δύσκολο να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Οι παραπάνω δράσεις, πρέπει να υποστηριχθούν και να ενισχυθούν, με την ανάπτυξη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Σε αυτές, περιλαμβάνονται μεταρρυθμίσεις του εργατικού κώδικα. Για παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμεότι, η υπερβολική προστασίατων εργαζομένων που καλύπτονται από συμβάσεις αορίστου χρόνου, έρχεται σε αντίθεση με την ανεπαρκήπροστασίατων εργαζομένων που καλύπτονται από προσωρινές συμβάσεις. Η προαναφερθείσα ανισορροπία, οδηγεί προς μια εξαιρετικά κατακερματισμένη αγορά εργασίας.

Σε μια σειρά από χώρες, όπως η Ελλάδα,η Ιταλία, το Μεξικό, η Πορτογαλία και η Ισπανία, έχουν εισαχθεί φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις, όπου είναι χαλαροί οι περιοριστικοί κανόνες απόλυσης για τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι η αγορά εργασίας θα αντιδρά, με μεγαλύτερη ευελιξία,στις μεταβολές των οικονομικώνευκαιριών. Θα πρέπει επίσης, να επιτρέπει μια ομαλότερη κατανομή αναπροσαρμογών, μεταξύ των διαφόρων τμημάτωντου εργατικού δυναμικού

Η συνεχιζόμενη υψηλή ανεργία,απειλεί να αφήσει ένα μόνιμο σημάδιστις κοινωνίες μας. Οι άνθρωποι που είναι άνεργοι για μεγάλο χρονικό διάστημα καιοι οποίοι βρίσκονται στην εφηβεία τους ή στις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωής τους, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα και να έρθουν αντιμέτωποι με άσχημες προοπτικές απασχόλησης.

Χρησιμοποιώντας τα κατάλληλες εργαλεία πολιτικής και με αποτελεσματική, χωρίς αποκλεισμούς πολυμερή συνεργασία, θα μπορέσουν εκατομμύρια άνθρωποι να επιστρέψουν στην εργασία.

Κωνσταντακοπούλου Μιμίκα