Πάνω από 200 E-Learning Προγράμματα

Το Σχολείο εκτός Σχολείου

Σύμφωνα με την πολιτιστική και κοινωνιολογική προσέγγιση στο πλαίσιο των θεωριών επαγγελματικής ανάπτυξης, η εκπαιδευτική και επαγγελματική εξέλιξη του ατόμου (Guichard & Huteau 2006, Κασσωτάκης, 2002) ξεκινά από πολύ νωρίς μέσα στην οικογένεια και επηρεάζεται από μία πορεία κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται σε όλη τη ζωή του. Κατά τη θεωρία του Lipsett (Δημητρόπουλος 1999), οι παράγοντες που επηρεάζουν δραστικά τις αποφάσεις των παιδιών είναι πρωταρχικά η οικογένεια, ύστερα το σχολείο και ευρύτερα το πολιτιστικό και κοινωνικό περιβάλλον. 

Στην παρούσα προσέγγιση αναφερόμαστε στο πολιτιστικό και κοινωνικό περιβάλλον ως «εξωσχολική τάξη» που επηρεάζει ιδιαίτερα τους εφήβους τα τελευταία χρόνια και αποτελεί σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης της κουλτούρας τους. Ο κοινωνιολόγος Georges Friedmann ήδη από το 1966 μιλούσε για ένα «παράλληλο σχολείο». Έξω από το σχολείο λειτουργούν ποικίλα μέσα πληροφόρησης τα οποία συνεχώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται, όπως η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, ο Τύπος, τα κόμικς, τα πολυμέσα (κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, ηλεκτρονικά παιχνίδια), το Ίντερνετ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Ballion, 1982: 82). Το σχολείο έχασε το μονοπώλιο της γνώσης και δεν κατέχει αναγκαία κεντρικό ρόλο στην κατάρτιση των νέων. Στην πραγματικότητα, η βιομηχανία των μέσων ενημέρωσης και των νέων τεχνολογιών ανέπτυξε δυναμικά και προοδευτικά τη νοοτροπία της κοινής συμμετοχής των νέων στην ίδια κουλτούρα, στο να αναπτύσσουν τα ίδια ενδιαφέροντα, να έχουν τις ίδιες αξίες, τις ίδιες στάσεις και κοινούς κώδικες συμπεριφοράς. Η πρόσβαση σ’ αυτή την κουλτούρα έγινε εφικτή με τη μαζική κατανάλωση συγκεκριμένων μέσων (τηλεόραση, κινηματογράφος, παιχνίδια, Ίντερνετ, ψηφιακές εικόνες, συσκευές κ.λπ.) και την υιοθέτηση ιδιαίτερων στιλ ζωής μέσω των προβαλλόμενων προτύπων. 

Όπως διευκρινίζεται από σύγχρονες μελέτες (Barrère, 2011: 18), οι δραστηριότητες που επιλέγουν οι έφηβοι δεν προσφέρονται μόνο από τη βιομηχανία της μαζικής κουλτούρας, αλλά και από παρέες συνομηλίκων, κοινωνικά δίκτυα, μέσα στα οποία αναζητούν κίνητρα για άμεση ευχαρίστηση και διασκέδαση. Παρατηρείται λοιπόν ένα κοινό στυλ ως προς τη χρήση της γλώσσας, τις ενδυματολογικές προτιμήσεις, το χτένισμα των μαλλιών, τις παρεμβάσεις στο σώμα (τατουάζ, piercing), τις διατροφικές συνήθειες, όλα εκείνα δηλαδή που θα μπορούσαν να ανταποκρίνονται στην ανάγκη της εφηβικής ηλικίας για αισθητική και ναρκισσιστική ανακάλυψη του εαυτού. 

Ιδιαίτερα, με την ταυτόχρονη διάχυση των νέων πολιτιστικών δραστηριοτήτων μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας (υπολογιστές, cameras, cell phones, headphones, iPads, iPhones, Kindles, MacBooks, MP3 players, speakers, tablets, κ.λπ.) επιτρέπεται στους εφήβους να ανακαλύψουν τον εαυτό τους αναπτύσσοντας μία συγκεκριμένη αυτονομία και προσωπική ωριμότητα. Η ψηφιακή τεχνολογία λόγω της φύσης των μέσων της πολλαπλασίασε και άλλαξε ριζικά με πρωτότυπο τρόπο τις πρακτικές δραστηριότητες διευρύνοντας την ανεξαρτησία των ατόμων. Η εκπαίδευση πραγματοποιείται στο εξής σε ένα πιο διευρυμένο πεδίο, οπότε και μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι οι έφηβοι κοινωνικοποιούνται κατά ένα μεγάλο μέρος σε ένα εξωσχολικό πλαίσιο και σε σημαντικό βαθμό μορφώνονται μόνοι τους. 

Παρασκευή Πουλογιαννοπούλου
Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια Κοινωνιολογίας Εκπαίδευσης
ΕΚΠΑ & Labo CERLIS- Paris Descartes

 

Βιβλιογραφικές αναφορές

BALLION, Robert, 1982. Les consommateurs d’école. Paris, Editions Stock/
Laurence Pernoud.

BARRERE, A., 2011. L’éducation buissonnière. Comment les adolescents se
 forment par eux-mêmes, Paris, Armand Colin.

ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Δ., 1999, Συμβουλευτική Προσανατολισμός, 
Συμβουλευτική και Συμβουλευτική Ψυχολογία, Αθήνα, Γρηγόρη.

GUICHARD, J., HUTEAU, M., 2006. Psychologie de l’Orientation, 2η
 έκδοση, Paris, Dunod.

ΚΑΣΣΩΤΑΚΗΣ, Μ., 2002.
Συμβουλευτική και Επαγγελματικός 
Προσανατολισμός: Θεωρία και Πράξη, Τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός, Αθήνα.

 

 

 

 

 

 

Προγράμματα e-Learning

Uoa Gifts shop