Ιατρός

Γενική Περιγραφή: Ο Ιατρός έχει ως αντικείμενο της εργασίας τη διάγνωση, τη θεραπεία ασθενειών και γενικά τη προστασία της υγείας του ανθρώπου . Παράλληλα μπορεί να ασχοληθεί με την έρευνα καθώς και με την εφαρμογή διάφορων μεθόδων και τεχνικών που προκύπτουν από τα ερευνητικά του πορίσματα. Μια χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα του ιατρικού επαγγέλματος αποτελεί η υψηλή εξειδίκευση, που οδηγεί με τη σειρά της στην δημιουργία πολυάριθμων ειδικοτήτων. Το γνωσιολογικό και επαγγελματικό πεδίο του ιατρού κατανέμεται σήμερα σε 39 βασικές διαφορετικές ειδικότητες που αναγνωρίζει το ελληνικό κράτος. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης: α) της παθολογίας, β) της χειρουργικής, γ) της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής και δ) της ψυχιατρικής.

Πιο συγκεκριμένα, το επάγγελμα του γιατρού απαιτεί σημαντικές θεωρητικές γνώσεις βιολογικών ανθρωπολογικών, φυσικών, κοινωνικών και τεχνολογικών επιστημών αλλά και γνώσεις των εφαρμογών αυτών στην Ιατρική Επιστήμη. Πέρα όμως από τις θεωρητικές γνώσεις, πρέπει να αποκτήσει την ικανότητα να εκτελεί διάφορες ιατρικές πράξεις, ικανότητα που αποκτάται μόνο με πρακτική άσκηση σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. Ο γιατρός πρέπει να είναι ικανός να ανταποκριθεί στις διαρκώς μεταβαλλόμενες σύγχρονες ανάγκες και γι’ αυτό ο ρόλος του στις σύγχρονες κοινωνίες είναι πολύπλευρος, ενώ η σύγχρονη Ιατρική Επιστήμη έχει υιοθετήσει τη διεπιστημονική προσέγγιση, με τη συνεργασία και άλλων επαγγελμάτων υγείας, συναφών με την Ιατρική Επιστήμη. Ο γιατρός καλείται επίσης να παίξει ηγετικό ρόλο στην ομάδα που αποτελείται από τις λεγόμενες παραϊατρικές ειδικότητες, όπως και να συνεργάζεται αρμονικά με συναδέλφους του ή επιστήμονες συναφών επιστημών, όπως βιολόγων, φυσικών ψυχολόγων και κοινωνιολόγων.

Εργασιακές Συνθήκες και Περιβάλλον: Το ιατρικό επάγγελμα είναι  επίπονο και απαιτητικό με μεγάλη ευθύνη. Ο γιατρός έρχεται σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο σε ώρες δύσκολες, όπου η παρουσία του είναι αναντικατάστατη και συχνά σωτήρια.

Οι συνθήκες εργασίας του γιατρού διαφέρουν ανάλογα με την ειδικότητα, την εξειδίκευσή του, αλλά και το χώρο που απασχολείται. Στο ιατρείο του εργάζεται σε ευχάριστο περιβάλλον με ωράριο που ο ίδιος διαμορφώνει. Όταν όμως εργάζεται σε νοσοκομείο ή άλλους χώρους, αντιμετωπίζει συχνά δύσκολες συνθήκες και ασκεί το επάγγελμά του κάτω από καταστάσεις έντασης, πίεσης και άγχους, ενώ πολλές φορές είναι εκτεθειμένος σε επικίνδυνες ουσίες ή μικρόβια. Για το λόγο αυτό πρέπει να τηρεί σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, που προβλέπονται για την ειδικότητα του, και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός κατά την χρήση της περίπλοκης ιατρικής τεχνολογίας.

Οι εφημερίες για τους γιατρούς που απασχολούνται σε νοσοκομεία ή κλινικές, τους αναγκάζουν να εργάζονται πολλές ώρες μέρα και νύχτα, ενώ τα έκτακτα και επείγοντα περιστατικά τους υποχρεώνουν να είναι σε διαρκή ετοιμότητα. Επιπλέον, ορισμένες ειδικότητες αντιμετωπίζουν ειδικούς επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως οι ακτινολόγοι και οι ακτινοθεραπευτές που διατρέχουν κίνδυνο από την έκθεση τους σε ακτινοβολίες. Ο γιατρός πρέπει να παρακολουθεί την επιστημονική βιβλιογραφία της ειδικότητάς του και να ενημερώνεται για τις εξελίξεις και την ιατρική επιστήμη γενικότερα.

Απαιτούμενες δεξιότητες: Ο «Όρκος του Ιπποκράτη» που δίνει ο γιατρός όταν αποκτήσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, αποτελεί δέσμευση για το λειτούργημα που καλείται να επιτελέσει. Ο Ιατρός απαιτείται να έχει:

• Υψηλό αίσθημα ευθύνης
• Επαγγελματική ευσυνειδησία
• Αγάπη για τον άνθρωπο.
• Αποφασιστικότητα
• Επιδεξιότητα και παρατηρητικότητα
• Ευγένεια και συνέπεια.
• Ψυχραιμία, ψυχική και σωματική αντοχή
• Μεθοδικότητα και ικανότητες συνεργασίας
• Υπομονή
• Επικοινωνιακές δεξιότητες
• Εργατικότητα και ήθος
• Γνώση ξένων γλωσσών και κυρίως της αγγλικής
• Γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή 

Απαιτούμενη Εκπαίδευση: Σπουδές ιατρικής μπορούν να γίνουν στην Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων της Ελλάδας. Οι πτυχιούχοι πριν αρχίσουν την εκπαίδευσή τους για την απόκτηση ειδικότητας πρέπει να υπηρετήσουν για ένα χρόνο σαν γενικοί ιατροί σε αγροτικό ιατρείο. Η πρακτική άσκηση γίνεται σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. Οι γιατροί μπορούν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Μπορούν επίσης να φοιτήσουν στη Στρατιωτική Σχολή Σ.Σ.Α.Σ στο Ιατρικό Τμήμα (Θεσσαλονίκη), και ανάλογα με τον κλάδο που κατανέμονται, οι απόφοιτοι ονομάζονται Ανθυπολοχαγοί, Σημαιοφόροι, Ανθυποσμηναγοί. Σπουδές στην Ιατρική μπορούν να γίνουν επίσης στο εξωτερικό και σε χώρες που έχουν διαπιστεύσει τις Πανεπιστημιακές τους Σπουδές. Εφόσον κάποιος αποφοίτησε από Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, οφείλει να δώσει εξετάσεις στον ΔΟΑΤΑΠ (Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης) πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ, για να αναγνωριστούν τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά του δικαιώματα.

Επαγγελματικά Δικαιώματα: Άδεια άσκησης επαγγέλματος χορηγείται από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας ύστερα από πρακτική άσκηση διάρκειας 1 (ενός) χρόνου, η οποία συνήθως γίνεται σε αγροτικά ή ημιαστικά ιατρεία. Μετά την απόκτηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος ο ιατρός μπορεί να ειδικευτεί σε μία από τις αναγνωρισμένες ιατρικές ειδικότητες, οι οποίες αποκτώνται σε πανεπιστημιακές κλινικές ή αναγνωρισμένα νοσηλευτικά ιδρύματα, ύστερα από σπουδές και άσκηση 3 μέχρι 7 χρόνων (η διαφορετική διάρκεια εξαρτάται από την ειδικότητα). Μπορεί να ασκήσει το επάγγελμά του ως ελεύθερος επαγγελματίας σε δικό του ιατρείο. Με υπαλληλική σχέση μπορεί να εργασθεί στο Δημόσιο (σε δημόσιο νοσοκομείο ως ιατρός του ΕΣΥ, σε ασφαλιστικό οργανισμό, ως σχολίατρος κλπ.) ή στον ιδιωτικό τομέα (σε ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα, επιχειρήσεις, εργοστάσια κλπ.). Οι ιατροί του ΕΣΥ δεν έχουν δικαίωμα να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο και να ασκούν ιδιωτική ιατρική. Ο γιατρός που θα ακολουθήσει πανεπιστημιακή σταδιοδρομία, μπορεί παραλλήλως να διατηρεί και ιδιωτικό ιατρείο. Τέλος. ιδιωτικό ιατρείο μπορούν να διατηρούν και οι ιατροί που εργάζονται σε ιδιωτικές κλινικές ή ιατρικά κέντρα. Συλλογικοί φορείς που εκπροσωπούν το επάγγελμα είναι ο Πανελλήνιος και οι Νομαρχιακοί Ιατρικοί Σύλλογοι, η ΕΙΝΑΠ και οι αντίστοιχες κλαδικές Ιατρικές Εταιρείες.

Επαγγελματικές Προοπτικές: Οι γιατροί μπορούν να εργαστούν στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα (νοσοκομεία, κλινικές, κέντρα υγείας, ασφαλιστικούς φορείς κ.λπ.) ή ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε δικό τους ιατρείο στη χώρα μας ή σε χώρες τη Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη να ασχοληθούν με την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ειδικότητάς τους. Οι επαγγελματικές προοπτικές του κλάδου είναι αρνητικές. Η αναλογία γιατρών που αντιστοιχούν ανά κάτοικο στην Ελλάδα είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Η υπερπροσφορά εργασίας έχει δημιουργήσει πλασματική ζήτηση ιατρικών και φαρμακευτικών υπηρεσιών, που οφείλονται στις ανάγκες επιβίωσης των υποαπασχολούμενων γιατρών, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται για την υγεία του πληθυσμού. Για τους παραπάνω λόγους έχει προταθεί η σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Προγραμματισμού Επαγγελμάτων Υγείας, που θα καθορίζει την έκδοση αδειών άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος κατά γεωγραφική περιοχή ή ειδικότητα.

Το επάγγελμα του ιατρού είναι κατοχυρωμένο, με μεγάλη κοινωνική υπόληψη και καλές αποδοχές. Παρ’ όλη την ύπαρξη στη χώρα μας πολλών ειδικευμένων ιατρών το επάγγελμα δεν διέρχεται ουσιαστικά κρίση. Οι ανάγκες πρόληψης και θεραπείας από ασθένειες θα είναι πάντοτε υπαρκτές, ιδίως σε μια κοινωνία που ζει σε διαρκώς εντονότερους ρυθμούς και σε επιβαρυμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι συχνά επικίνδυνες, εντατικές και κουραστικές συνθήκες εργασίας, οι δυσκολίες στον διορισμό των ειδικευόμενων ιατρών και ο χαμηλός εισαγωγικός μισθός των ειδικευμένων λογίζονται στα αρνητικά σημεία του επαγγέλματος.

Δείτε σχετικές ειδικότητες:

• Γαστρεντερολόγος
• Γεροντολόγος
• Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος
• Ενδοκρινολόγος
• Ιατρός Κοινωνικής Ιατρικής
• Ιατρός Εργασίας
• Καρδιολόγος
• Κυτταρολόγος
• Νευρολόγος
• Νευροχειρουργός
• Νεφρολόγος